මාගේ බ්ලොග් අඩවියෙහි දෙවැනි ලිපිය මේ පිළිබඳව ලිවීමට සිදු වීම ගැන අතිශයින්ම කණගාටු වෙමි.අයහපත් සෞඛ්‍ය තත්වයෙන් වුවද ඉදිරියේ ඇති කාර්යබහුලත්වය ගැන සිතන විට මෙම ලිපිය අදම ලිවිය යුතු බව මට හැඟේ.
අද දින **** නගරයට ගිය මට සාමාන්‍යයෙන් සති අන්ත දින වලට සුපුරුදු දර්ශනයක් දැකගත හැකි විය. පපරේ සන්ගීතයක් ඇසෙයි.සවන් දෙන්නන් නැටවෙන මෝලන් හඬකින් **** නගරය ගිගුම් දෙයි.සල් පිළ් වල සිටින්නන් මඟ දෙපසට රැස් වී සිදු වන්නෙ කුමක්දැයි විපරම් සහගත නෙත් යොමා බලා සිතිති.
සිදුවන්නේ අන් කවරක් නොවේ.අළෙවි ප්‍රවර්ධන වැඩසටහනකි.වර්තමානයේ පවතින නව ප්‍රවනතාවක් වන්නේ බොහෝ සමාගම් තම අළෙවි ප්‍රවර්ධන වැඩසටහන් සඳහා සති අන්තය යොදා ගැනීමය.මෙය ඉතා ප්‍රඥාවන්ත කලමනාකරණ තීරණයක් බව බොහෝ සමාගම් ප්‍රධානීන්ගේ මතයයි. එය එසේ විය යුතුය , මක් නිසාදයත් සම්ප්‍රදායික අතිකාල දීමනාවෙන් මිදී සේවකයන්ට හොරා ශ්‍රමය ලබා ගැනීමට ඇති අලුත්ම ජිල්මාට් එකක් නිසාය.
විෂය මූලික කරුණු වලින් බැහැරව යළිත් **** නගරයට යමු. හිසේ සිට පාදාන්තය දක්වා ගෝරිල්ලන් මෙන් ඇඳ ගත් පුද්ගලයින් කීප දෙනෙකි සිය විසුළු ගතිය තවත් වැඩි කිරීමට ඔවුන් වෙස් මුහුනුද පැලැඳගෙන සිතිති. එක් අයෙක් අත $$$$ ලාංඡනය සහිත කොඩියකි . ඔවුහු පාසල් බිග් මැච් කාලය සිහි ගන්වමින් **** නගරය දෙවනත් කරමින් නටති.වීදාගම හිමියන් ලියූවේ "නටත් අයෙක් සුරා මතින්.." කියාය.එහෙත් මොවුන් නටන්නේ මුදල් මතිනි.
එක් සාප්පුවක සිට පැමිණි තරුණයෙක් පැවැසුවේ "දවසට දාහක් දෙනවනන් අපිත් ඔහොම නටන්නන්..." යනුවෙනි.ඔහුගේ එම ප්රකාශය තුළ ඔහු පවතින යාන්ත්රතණය අවබෝධකරගත් බව පෙනුණද ඒ තුළ එය විවේචනය කරන බවක් පෙනෙන්නත නොතිබිණ. අප ජීවත් වන සමාජය තුළ පවතින බරපතලම ඛේදවාචකය මෙම වදන් පෙළ තුළ ගැබ් වී ඇත.තමාගේ අතට කීයක් හෝ ලැබේනම් ඕනම නොවටිනා දෙයක් කිරීමට වර්තමාන තරුණ පරපුර පෙළඹී සිතිති.අප වෙසෙන පාරිභෝගික සමාජය විසින් අපට ඉහත හැසිරීමට බලපත්‍රය ලබාදී ඇත.
අප නැවතත් අපගේ කතාවට විෂයවන කෝලමුන් වෙතට හැරෙමු.මොවුන් බොහෝවිට දුර බැහැර ගම් වලින් පැමිණිනවුන් වියහැක. $$$$ සමාගමේම හෝ වෙනත් සමාගම් වෙත කඹුරමින් තම ජීවිතයේ හොදම කාලය දියකරහැරීමට ඔවුන්ට සිදුවී ඇත.එදිනෙදා ගැන හිතමින් ජීවත් වන මොවුන්ට තම අනාගතය ගැන කවර ආකාරයක සැලසුමක් ඇත්දැයි සිතීමත් උගහටය.එහෙත් බොහෝ දෙනෙකුට සෙලොලොයිඩ් පටයක් මඟින් ෆැන්ටසිකරණය වූ සිහිනයක් ඇති බවනම් පැහැදිලිය.
මොවුන් ගැන කල්පනා කරනවිට රුසියානු සාහිත්යතයේ සඳහන් වෙන ලුම්පනයින් යන වචනය නිර්ධය වැඩිදැයි සැකයක්ද මගේ සිතට නැඟේ. බත් පැකැට්ටුවට ටී ෂර්ට් එකට දේශපාලන තීන්දු ගන්නා රටක මෙයත් අරුමයක්ද? මේ අහිංසකයින්ට දොස් නඟන්නේ සමාගම් වලට හුණු ගාන්නදැයි ඔබ මගෙන් අසනු ඇත. නැත වසල වෙළඳ කුලයේ ත්‍රයිකාලීන හැසිරීම එයමය.
ඔවුහු නූල අදිති අතහරිති එහෙත් රූකඩය වීම හෝ නොවීම අප සතු වගකීමකි.මොවුන් පමණක් නොව මෙම සමාගම් වලට කඹුරන බොහෝ වෘතිකයින්ද රිදී කාසි සැලෙන හඬත නටති. ප්‍රාග්ධනයේ ආධිපත්‍යයට සංස්කෘතිය විෂය නොවේ එය සංවේදී වන්නේ ලාභයට පමණි.වාසනාවට හෝ අවාසනාවට අපට කටයුතු කිරීමට සිදුව ඇත්තේ මේ විෂම ආදිපත්යයයන් යටතේය. පදය කාගේ වුවද නැටීම අපට අයිති කාරණයකි.
සැ.යු: **** $$$$ බලධාරියා විසින් කපාහරිනලදී...
