Sunday, February 21, 2010

දෑස ඉදිරිපිට ගරිල්ලා මාර්කටින්


මාගේ බ්ලොග් අඩවියෙහි දෙවැනි ලිපිය මේ පිළිබඳව ලිවීමට සිදු වීම ගැන අතිශයින්ම කණගාටු වෙමි.අයහපත් සෞඛ්‍ය තත්වයෙන් වුවද ඉදිරියේ ඇති කාර්යබහුලත්වය ගැන සිතන විට මෙම ලිපිය අදම ලිවිය යුතු බව මට හැඟේ.
අද දින **** නගරයට ගිය මට සාමාන්‍යයෙන් සති අන්ත දින වලට සුපුරුදු දර්ශනයක් දැකගත හැකි විය. පපරේ සන්ගීතයක් ඇසෙයි.සවන් දෙන්නන් නැටවෙන මෝලන් හඬකින් **** නගරය ගිගුම් දෙයි.සල් පිළ් වල සිටින්නන් මඟ දෙපසට රැස් වී සිදු වන්නෙ කුමක්දැයි විපරම් සහගත නෙත් යොමා බලා සිතිති.
සිදුවන්නේ අන් කවරක් නොවේ.අළෙවි ප්‍රවර්ධන වැඩසටහනකි.වර්තමානයේ පවතින නව ප්‍රවනතාවක් වන්නේ බොහෝ සමාගම් තම අළෙවි ප්‍රවර්ධන වැඩසටහන් සඳහා සති අන්තය යොදා ගැනීමය.මෙය ඉතා ප්‍රඥාවන්ත කලමනාකරණ තීරණයක් බව බොහෝ සමාගම් ප්‍රධානීන්ගේ මතයයි. එය එසේ විය යුතුය , මක් නිසාදයත් සම්ප්‍රදායික අතිකාල දීමනාවෙන් මිදී සේවකයන්ට හොරා ශ්‍රමය ලබා ගැනීමට ඇති අලුත්ම ජිල්මාට් එකක් නිසාය.
විෂය මූලික කරුණු වලින් බැහැරව යළිත් **** නගරයට යමු. හිසේ සිට පාදාන්තය දක්වා ගෝරිල්ලන් මෙන් ඇඳ ගත් පුද්ගලයින් කීප දෙනෙකි සිය විසුළු ගතිය තවත් වැඩි කිරීමට ඔවුන් වෙස් මුහුනුද පැලැඳගෙන සිතිති. එක් අයෙක් අත $$$$ ලාංඡනය සහිත කොඩියකි . ඔවුහු පාසල් බිග් මැච් කාලය සිහි ගන්වමින් **** නගරය දෙවනත් කරමින් නටති.වීදාගම හිමියන් ලියූවේ "නටත් අයෙක් සුරා මතින්.." කියාය.එහෙත් මොවුන් නටන්නේ මුදල් මතිනි.
එක් සාප්පුවක සිට පැමිණි තරුණයෙක් පැවැසුවේ "දවසට දාහක් දෙනවනන් අපිත් ඔහොම නටන්නන්..." යනුවෙනි.ඔහුගේ එම ප්රකාශය තුළ ඔහු පවතින යාන්ත්රතණය අවබෝධකරගත් බව පෙනුණද ඒ තුළ එය විවේචනය කරන බවක් පෙනෙන්නත නොතිබිණ. අප ජීවත් වන සමාජය තුළ පවතින බරපතලම ඛේදවාචකය මෙම වදන් පෙළ තුළ ගැබ් වී ඇත.තමාගේ අතට කීයක් හෝ ලැබේනම් ඕනම නොවටිනා දෙයක් කිරීමට වර්තමාන තරුණ පරපුර පෙළඹී සිතිති.අප වෙසෙන පාරිභෝගික සමාජය විසින් අපට ඉහත හැසිරීමට බලපත්‍රය ලබාදී ඇත.
අප නැවතත් අපගේ කතාවට විෂයවන කෝලමුන් වෙතට හැරෙමු.මොවුන් බොහෝවිට දුර බැහැර ගම් වලින් පැමිණිනවුන් වියහැක. $$$$ සමාගමේම හෝ වෙනත් සමාගම් වෙත කඹුරමින් තම ජීවිතයේ හොදම කාලය දියකරහැරීමට ඔවුන්ට සිදුවී ඇත.එදිනෙදා ගැන හිතමින් ජීවත් වන මොවුන්ට තම අනාගතය ගැන කවර ආකාරයක සැලසුමක් ඇත්දැයි සිතීමත් උගහටය.එහෙත් බොහෝ දෙනෙකුට සෙලොලොයිඩ් පටයක් මඟින් ෆැන්ටසිකරණය වූ සිහිනයක් ඇති බවනම් පැහැදිලිය.
මොවුන් ගැන කල්පනා කරනවිට රුසියානු සාහිත්යතයේ සඳහන් වෙන ලුම්පනයින් යන වචනය නිර්ධය වැඩිදැයි සැකයක්ද මගේ සිතට නැඟේ. බත් පැකැට්ටුවට ටී ෂර්ට් එකට දේශපාලන තීන්දු ගන්නා රටක මෙයත් අරුමයක්ද? මේ අහිංසකයින්ට දොස් නඟන්නේ සමාගම් වලට හුණු ගාන්නදැයි ඔබ මගෙන් අසනු ඇත. නැත වසල වෙළඳ කුලයේ ත්‍රයිකාලීන හැසිරීම එයමය.
ඔවුහු නූල අදිති අතහරිති එහෙත් රූකඩය වීම හෝ නොවීම අප සතු වගකීමකි.මොවුන් පමණක් නොව මෙම සමාගම් වලට කඹුරන බොහෝ වෘතිකයින්ද රිදී කාසි සැලෙන හඬත නටති. ප්‍රාග්ධනයේ ආධිපත්‍යයට සංස්කෘතිය විෂය නොවේ එය සංවේදී වන්නේ ලාභයට පමණි.වාසනාවට හෝ අවාසනාවට අපට කටයුතු කිරීමට සිදුව ඇත්තේ මේ විෂම ආදිපත්යයයන් යටතේය. පදය කාගේ වුවද නැටීම අපට අයිති කාරණයකි.

සැ.යු: **** $$$$ බලධාරියා විසින් කපාහරිනලදී...


Friday, February 12, 2010

Face Book අනාගතය මගේ ඇසින්.....


වසරකට වැඩි කාලයක් Face Book හි සාමාජිකයෙක් වෙමි.එහෙයින් Face Book හි සිදුවන කටයුතු පිළිබඳව අවබෝධයක් ඇති අයෙකු වශයෙන් එහි අනාගතය ගැන සිතීමට පෙළඹුනෙමි. මක්නිසාදයත් එහි අනාගතය අපගේ ජීවිත වලටද බලපෑමක් එල්ල කළ හැකි තරමතම් අපගේ ජීවිට වලටබද්ධ වී ඇති බැවිනි.

විකිපීඩියාවෙන් එහි ඉතිහාසය පිටපත් කර මෙහි පිරවීම පසෙකෙ තබා අප කෙතරම් දුරට ඊට ඇබ්බැහි වී ඇත්ද යන්න සලකා බලමු.ප්‍රියයන් හා සම්ප්‍රයෝගය සැපයක් බව සනාතන සත්‍යකි. එහෙයින් Face Book භාවිතයේ වරද කිම.වරදක් නැත ප්‍රශ්නය ඇත්තේ අප එහි නිවැරදි භාවිතය හදුනා නොගැනීමයි.Face Book ගිනුමක් අපට ලැබෙන්නේ නොමිලයේ බව සැබෑය.එහෙත් නොමිලයේ යමක් ලැබෙනවිට මාගෙ මනසට නැගෙන්නේ බටහිර අධිරාජ්‍යවාදීන් විසින් අපට ලබා දුන් දායදයයි.එයින් අත් මිදීමට නොහැකිව ජාතියක් ලෙස බරපතල ගැටළු වලට මුහුණ දී සිටිමු.

Face Book හි පරිපාලන විසින් එහි ගිණුම් නොමිලයේ ලබා දෙන්නේ ම්ත්‍ර සම්ප්‍රයෝගයට වැඩි අවස්ථාවක් ලබා දීමෙන් ලැබෙන නිරාමිශ සැපයක් උදෙසාද?ලාභ ලබන සමාගමකින් එවන්නක් බලා පොරොත්තු වීම කෙතරම් දුර ප්‍රායෝගිකද?

අනෙක් බොහොමයක් වෙබ් අඩවි මෙන් මාසිකව හෝ වාර්ශිකව සාමජික ගාස්තුවක් අපට ගෙවීමට සිදු වුවහොත් කුමන තත්වයක් ඇති වෙයිද.Face Book රටක් ලෙස සැලකුවොත් ශ්‍රී ලංකාව මෙන් තුන් ගුණයකටත් වඩා එහි ජනගහනය වැඩිය. ශ්‍රී ලංකාව තුළ සියලුම දුරකතන ජාල හා තැපැල් සේවා අඩාල වූවාට වඩා තත්වය බරපතල වනු නිසැකය.

මෙය හුදෙක් හිතළුවක් ලෙස කෙනෙකුට තර්ක කළ හැක.එහෙත් වර්තමානයේ සිදුවන සිදුවීම් අපගේ පරිකල්පන සීමාවන් තුළ සැමවිටම නොපවතී.ඉහත ආකාරයේ තත්වයක් ඇති වුවහොත් උද්ගත වන තත්වය මොහොතකට සලකා බලමු.Face Book ඌනතාවයෙන් පෙළෙන මිලියන 65 ක ජනතාව වීදි බසිනු ඇත.ලොව පුරා සරසවි වල සිසුන් මෙහි මූලිකත්වය දරණු ඇත.රාජ්‍ය ම්ට්ටමේ මැදිහත්වීමකත යාමට සිදු වනු නිසැකය.එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධාය තුළ විශේෂ සභා වාරයක් කැඳවීමට තරම් තත්වය බරපතල වනු ඇත.

මෙම ප්‍රවාදීය තත්වය මනාලෙස කලමණාකරනය කිරීම අප සතුව ඇති අභියෝගයකි.විවේක කාලයේ Face Book හි application සමඟ හෝ කතාවෙන් කල් මැරීමෙන් අප අපටම කරන්නා අනර්ථය මොහොතකත කල්පනා කර බලනු මැනැවි.නිදහසේ යමක් ගැන විචාරශීලීව සිතීමට ඇති කාලය Face Book වෙත පූජා කිරීමෙන් අපගේ පරිකල්පන ශක්තිය කෙතරම් දුරට හීන වෙයිද?.FM නාලිකා හෝ රූපවහිනිය යන මරු කටින්ගැලවුනද Face Book වෙත ගැලීමෙන් දීර්ඝ කාලීනව අපට සිදුවන විනාසය සුළුපටු නොවන බව මගේ හැඟීමයි.
මෙය තිත්ත බව සැබෑය එහෙත් මෙයෙ සත්‍ය නොවන ලෙසින් එක්වරම බැහැර කළ හැකි වන්නවුන් සිටිත්ද?

අනෙකුගේ නෙත් වලින් මඟ සොයා වෙහෙසිලා
ආ මඟද සොයා ගනු බැරිව වල්මත් වෙලා
යන මඟක් දත් අයෙක් වීද නොව මංමුලා
සබඳ අසනුව මැනැවි හදවතට ළං වෙලා

මූණු පොතෙන් එකතු කර ගන්න

Search

Pages