කොළඹ නගරයේ ආරක්ෂාව තර කර ඇත, මාර්ග වසා ඇත ඉන්දියානු නළු නිළියන්ට ඉන්දියානුවන් විසින්ම සම්මාන දෙන අයිෆාව මෙවර ලංකාවේදී පැවැත්වේ.වෙනදා පැය 24 ම බොලිවුඩ් ගැන කතා කරන FM ගිරා ගිරවියන්ට මේ දිනවල මඳ අස්වැසිල්ලක් ලැබී ඇත.ඒ මුළු අමාත්‍ය මන්ඩලයම ඔවුන්ගේ ලංකා ආගමනය ගැන කතා කිරීමයි.ඔවුන්ට ජාතික මට්ටමේ ප්‍රාඥයෝද එකතු වී සිට්ති.
වෙනදා අයිෆාවේ ඉදිරි පෙළ අසුන් පිරවූ ෂාරුක් ඛාන්, ඓශ්චර්යා
රායි වැනි බොලිවුඩයේ ජන්ප්‍රියත්වයේ කෙළ පැමිණි සිනමා තරු
කිහිපයක් හා අධ්‍යක්ෂකවරු කිහිප දෙනෙක්ම මෙවර අයිෆාවට
පැමිණ නැත.වෙන එකක් තබා අයිෆාහි සන්නාම තානාපති වන
ලොකු බී (අමිතාබ් බච්චන්) ද සම්මාන උළෙලට නොපැමිනෙන
බව දන්වා ඇත.
මේ මොහොත වන විට ලංකාව තුළ පවතින (හෝ මවා ඇති )
ඊනියා ජාතික ප්‍රශ්නය මෙම සුපිරිම තරුවල අයිෆා අනාගමනයයි.
පසුගිය අප්‍රේල් 20 වැනි දින ලංකාවට පැමිණ ලංකාවේ ඉපදීමට
වරම් නොලැබීම ගැන පසුතැවිලි වන ආකාරයේ කතාවක් කල
ලොකු බී එක් වරම තම පවුලම අයිෆාවට නො එනබව කියා
ඇත.2004 දී ලංකාවට පැමින සිය දිවියේ පළමු වරට සෙලොලොයිඩ්
තිරයෙන් පිට බෝම්බ ජවනිකාවකට පණ පෙවීමට වරම් ලද රජ
ඛාන්ද මෙවර ඉන්දියාවේ නැවතී ඇත්තේ එම ජවනිකාවට අපේ
කට්ටිය මුදල් නොගෙවූ නිසාද නොදනිමි.කෙසේ වෙතත් මොවුන්ගේ
සහභාගි නොවීමෙන් මෙම උළෙලෙහි පමණක් නොව ශ්‍රී ලංකාව
පිලිබඳ ජාත්‍යන්තරප්‍රතිරූපයෙහිද දීප්තිමත් සාධකයට බලපෑමක්
එල්ලවී ඇත.කෙසේ වෙතත් මොවුන්ගේ සහභාගි නොවීමෙන්
මෙම තත්වය උදා වීමට මූලික හේතුව ජාත්‍යන්තර දෙමළ
ඩයස්පෝරාවේ මෙහෙයවීම මත සහ අන්තවාදී දෙමළ
බෙදුම්වාදීන් විසින් ඉන්දියාව පුරා සිදුකරන උද්ඝෝෂණ බව
සක්සුදක් සේ පැහැදිලිය.සිනමා ලොවේ ධවල වීරයන් මෙම
බලපෑම් වලට බියවී ඉන්දියාවේ වකුටු වී සිටින්නේ ඇයිදැයි
යමෙක් ප්‍රශ්න කරනු ඇත.එහෙත් අප අමතක නොකළ යුතු එක්
දෙයක් නම් ඉන්දීය සිනමා කරුවන්ගේ පදනම පවතින්නේ ඉන්දීය
(හින්දු,මුස්ලිම් හෝ ද්‍රවිඩ....) ජනතාවගේ කැමැත්ත මත යන්නය.
ලංකාවට පැමිණ නටා ගයා ක්‍රිකට් තරඟයක්ද සෙල්ලම් කර ජනපති
මැදුරටද ගොස් කා බී සමූහ ඡායාරූප පුරවා ඉන්දියාවට ගියපසු
මිලියන 60ක් වූතමිල්නාඩු ද්‍රවිඩ ජනතාව ඔවුන්ගේ සිනමා නිශ්පාදන
ප්‍රතිෂේප කළහොත් ඔවුනට කල කල දසාව කුමක්ද?
වසරකට හින්දි සිනමාපට බැලීමට සතයක්වත් වියදම් නොකරන ( බහුතර ) අපෙන් ඔවුන්ට එම පාඩුව පියවාගතගැකිද? එසේ නම්
ඔවුන් විසින් අයිෆාව මඟ හැරීමට ගත් තීරණය සධාරණය.
ශ්‍රී ලාංකිකයන් ලෙස මින් මතුවන පණිවුඩය අපනිවැරදිව අවබෝධ
කරගත යුතුය.එනම් ජාත්‍යන්තර ද්‍රවිඩ ඩයස්පෝරාව විසින් ශ්‍රී ලංකාවට
එරෙහිව දියත් කර ඇති ආක්‍රමනශීලී මෙහෙයුම තව දුරටත් ක්‍රියාත්මක වන
බවය.ඔවුන්ගේ සන්නද්ධ කණ්ඩායම් මර්ධනයත් සමඟම මෙම බලපෑම
පිළිබඳ බොහෝ දෙනාට අමතක විය.
යුධ නිමාවෙන් වසරකට පසු එම ජාත්‍යන්තර බලපෑම තීව්‍ර වී ඇත.මානව
හිමිකම් පිළිබඳ චෝදනා මෙන්ම ෆිලිප් ඇල්ස්ටන් හා නවනීදන් පිල්ලේලා
ගේ අපක්ෂපාතී කොමිසම් සිහිනයද මෙම බෙදුම්වාදී නාඩගමට
අත්වැල සපයමින් සිටියි.
ලංකාව තුළ ජාතිකත්වය නිසා යම් ප්‍රතිලාබයක් ලබන යම් පිරිසක් ඇත්නම්
ඒ ද්‍රවිඩ ජනතාවයි.උතුරේ ක්‍රියාත්මක වන තේසවලමේ නීතියෙන් ලංකාවේ
ද්‍රවිඩ නොවන ජාතීන්ගෙ අයිතිවාසිකම් බරපතල ලෙස උල්ලංඝනය වී ඇත.
මීට අමතරව පනහට පනහේ සිට ස්වයං පාලනය දක්වා ලෙඩක් නැතිව ගිල්ල
ඊනියා ද්‍රවිඩ ,බටහිර වෙදුන්ගේ බෙහෙත් ගුලි නිසා ලංකාවට සෑදුනු ජාතික
අජීරණය තවමත් විටින් විට වේදනාදෙමින් පවතී.
අද ලංකාව ගැන ලියවෙන කවර විදේශ (බොහෝ විට බටහිර ) ලිපි හෝ පුවත්
වල කියැවෙන්නේ සිංහලදෙමළ අර්බුදයක් රට තුළ තිබෙන බවටත් එය විසඳීමට
ජාත්‍යන්තර මැදිහත්වීමක් අවශ්‍ය බවටත්ය. කොළඹ රාජකීය විද්‍යාලයේ සංවත්සරය
ගැන පලවූ බීබීසී වාර්තාවක විශේෂයෙන් සඳගන්වූයේ එහි ද්‍රවිඩ ජාතික සිසුන්
ඉගෙනුම ලබන බවටය.සිංහලයන් හා ද්‍රවිඩයන් එකට අධ්‍යාපනය ලැබීම ඔවුනට මැජික්ය.
මෙම කරුණ ගෙන හැර පාන ආකාරයට මහ ජාතිය කළු පාර්ශවයත් සුළු ජාතිය සුදු
පාර්ශවයත් යන හැඟීම කියවන්නාගේ මනසට එන්නත් වේ.ඉස්ලාම් සිසුවියන්ගේ
පර්දාවට තහන්චි දැමූ බටහිරයන් ලංකාවේ
නැති ප්‍රශ්නයක අවුලවා බොර දියේමාළු බෑමට උත්සාහදරයි.
සංරක්ශනාරෝපයෝගීව මෙම ඊනියා ගැටළුව හමුවේ හැසිරෙන ඉන්දියන් සාධකයද
අපට අමතක කළ නොහැක.එදා 1947 දී අගමැති ධූරයෙන් මොහොමඩ් අලිජින්නා
පිදුවානම් ලොකු ඛාන්ට "චලෙ චයියා චයියා" කියමින් බිං ගෙවල් අස්සේ නටන්නට
ඉඩ නොලැබෙන්නට තිබිණි.මෙවැනි අභ්‍යන්තර ප්‍රශ්න විසදීමෙහි කුප්‍රකට ඉන්දියාව
සමඟ කටයුතු කිරීමේදී ඉතා ප්‍රවේශම් සහගත විය යුතුය.ඒ එදා ඔවුන් අද ඩයස්පෝරාවේ
වයන පදයටම නැටූ බැවිනි. ඉන්දියාවට ලංකාව සමඟ ඇති ප්‍රතිපත්තිය
"රෙකන්සිලේෂන්-හෝ-ඉන්ටර්ග්‍රිටිය",, ඉන්දියාවට "වන්දේමාතරම්..." ය.
ඊනියා ජාතික ප්‍රශ්නය විසඳීම කෙසේ වෙතත් වසර ගනණාවක් තිස්සේ අනවශ්‍ය බලපෑම්
නිසා විපරීත වූ රටක් නැවත් ශ්‍රී ලාංකිකයන්ට අවශ්‍ය පරිදි ගොඩනැංවීමට සිදුවී ඇත.මෙහිදී
ජාත්‍යන්තර සහයෝගය මනාලෙස කළමනාකරණය කරෆත යුතුය.ඒ ඔවුන්ගේ කරේ
නැගීමට යාමෙන් හෝ පාවඩ එලීමෙන් නොව කෙළින් ජාතික මතය නොසැලෙන ලෙස
ඉදිරිපත් කිරීමෙනි.
